Dag 2: Coke Museum en Underground Atlanta
Om half negen vanochtend stonden we op na een nogal onrustige nacht, het was te warm in de kamer. Binnen het half uur zaten we bepakt en bezakt weer in de auto! Ik vond dat wel erg goed met zijn zovelen.
Na een snelle stop bij Burger King voor het ontbijt (blech! wat een vette hap daar, ik vond er niets van mijn gading!) voor iedereen behalve ik en benzine bijtanken bij BP (waar ik een ontbijt reep at) begonnen we aan de laatste 150 mijl naar Atlanta.
Rond het middaguur reden we de stad binnen en parkeerden vlakbij het Coca Cola museum. Daar stond een lange rij te wachten, maar het duurde niet lang voor we binnen waren. Het hele museum staat vol met reclames, ook Nederlandse en kunst, die speciaal voor Coca Cola was geschilderd. Verder was er een leuke film, die vooral aangaf hoe internationaal bekend Coca Cola is. Aan het einde van de tentoonstelling kun je alle smaken frisdrank, die Coca Cola over de hele wereld verkoopt, proeven. De meesten waren erg lekker, hoewel heel zoet en ik hou alleen van de diet (light) frisdranken, omdat die minder siroperig zijn. Een drankje, ik ben de naam vergeten, smaakte ontzettend bitter!
Eenmaal weer buiten zochten we een restaurant om te lunchen in de Underground mall. Daar viel het ons op, dat er ontzettend veel zwarte mensen met "Family Reunion" t-shirts ronliepen. Familie reunies zijn in de VS heel normaal in de zomer. En meestal komt dan de uitgebreide familie van heinde en ver bij elkaar. Soms zijn er zoveel verschillende gezinnen, dat er speciale t-shirts worden gedrukt om elkaar te herkennen en hele zalen worden afgehuurd voor de maaltijden. Kennelijk was het dit weekend vooral tijd om in Atlanta de reunie te houden.
Nog iets wat ons opviel, was dat er tussen deze mensen ontzettend veel extreme dikkerds liepen, ook kinderen! Wat is het hier weer anders, dan bij ons in de buurt. Het is ook echt het zuiden, hoewel Atlanta wel een metropool is, iedereen spreekt je met "y'all" aan.
We vonden een heel leuk restaurantje, Jamaica Jamaica, waar de keuken echt Jamaicaans was. We hadden bijna allemaal kerrie kip, maar Kai wilde de jerk chicken proberen. Dat heeft hij geweten, die was zo gekruid, dat er niet genoeg water voor hem kon worden aangedragen!
Na het eten was het tijd om in te checken. De kinderen en ik logeren in het Hyatt Regency, dat ondanks de invasie van Microsoft medewerkers, heel goedkoop was voor een luxe hotel in het midden van de stad. Rick logeert in het Omni hotel, vlakbij CNN.
Vanavond hebben we heerlijk gegeten bij het Polynesische restaurant in het Hilton hotel, Trader Vic's. Vroeger hadden we er ook een in Washington, maar die is helaas al jaren gesloten.
De kinderen likken nu tevreden Dairy Queen ijsjes en Rick is naar zijn hotel. Morgen hopen een tour bij CNN te kunnen doen.
Na een snelle stop bij Burger King voor het ontbijt (blech! wat een vette hap daar, ik vond er niets van mijn gading!) voor iedereen behalve ik en benzine bijtanken bij BP (waar ik een ontbijt reep at) begonnen we aan de laatste 150 mijl naar Atlanta.
Rond het middaguur reden we de stad binnen en parkeerden vlakbij het Coca Cola museum. Daar stond een lange rij te wachten, maar het duurde niet lang voor we binnen waren. Het hele museum staat vol met reclames, ook Nederlandse en kunst, die speciaal voor Coca Cola was geschilderd. Verder was er een leuke film, die vooral aangaf hoe internationaal bekend Coca Cola is. Aan het einde van de tentoonstelling kun je alle smaken frisdrank, die Coca Cola over de hele wereld verkoopt, proeven. De meesten waren erg lekker, hoewel heel zoet en ik hou alleen van de diet (light) frisdranken, omdat die minder siroperig zijn. Een drankje, ik ben de naam vergeten, smaakte ontzettend bitter!
Eenmaal weer buiten zochten we een restaurant om te lunchen in de Underground mall. Daar viel het ons op, dat er ontzettend veel zwarte mensen met "Family Reunion" t-shirts ronliepen. Familie reunies zijn in de VS heel normaal in de zomer. En meestal komt dan de uitgebreide familie van heinde en ver bij elkaar. Soms zijn er zoveel verschillende gezinnen, dat er speciale t-shirts worden gedrukt om elkaar te herkennen en hele zalen worden afgehuurd voor de maaltijden. Kennelijk was het dit weekend vooral tijd om in Atlanta de reunie te houden.
Nog iets wat ons opviel, was dat er tussen deze mensen ontzettend veel extreme dikkerds liepen, ook kinderen! Wat is het hier weer anders, dan bij ons in de buurt. Het is ook echt het zuiden, hoewel Atlanta wel een metropool is, iedereen spreekt je met "y'all" aan.
We vonden een heel leuk restaurantje, Jamaica Jamaica, waar de keuken echt Jamaicaans was. We hadden bijna allemaal kerrie kip, maar Kai wilde de jerk chicken proberen. Dat heeft hij geweten, die was zo gekruid, dat er niet genoeg water voor hem kon worden aangedragen!
Na het eten was het tijd om in te checken. De kinderen en ik logeren in het Hyatt Regency, dat ondanks de invasie van Microsoft medewerkers, heel goedkoop was voor een luxe hotel in het midden van de stad. Rick logeert in het Omni hotel, vlakbij CNN.
Vanavond hebben we heerlijk gegeten bij het Polynesische restaurant in het Hilton hotel, Trader Vic's. Vroeger hadden we er ook een in Washington, maar die is helaas al jaren gesloten.
De kinderen likken nu tevreden Dairy Queen ijsjes en Rick is naar zijn hotel. Morgen hopen een tour bij CNN te kunnen doen.
0 Comments:
Post a Comment
<< Home