Dag 1:Autoreis van Vienna naar Greenville, South Carolina
Om kwart over twaalf reden we met een volle van weg van huis. Leah en Katja op de achterbank, de andere twee in het midden en Rick achter het stuur. Hij heeft tot en met Fredericksburg gereden, ongeveer een uur, en toen zijn we voor de lunch gestopt bij Subway.
Hierna heb ik het stuur overgenomen en zijn we in een keer doorgestoomd naar Charlotte, North Carolina, 300 mijl verder en ongeveer 6 uur rijden totaal. Onderweg was het toneel voornamelijk bos aan beide kanten van de weg, vrij eentonig, hoewel het natuurlijk mooie natuur was. Ik sta altijd weer versteld hoe lang het duurt, voor we Virginia uit zijn! Ongeveer een derde van de hele rit naar Atlanta is nog in Virginia!
We reden eerst naar het zuiden op I-95, de weg die helemaal van Maine naar Miami loopt. Het is een afschuwelijke weg, , met vooral veel vrachtverkeer.
Bij Petersburg, Virginia gingen we verder op I-85. De volgende grote stad was Durham, North Carolina, waar ook de befaamde Duke University ligt. Het deel waar wij doorheen reden was ronduit lelijk te noemen en heel druk!
Na Durham kreeg ik 4 banen en werd het even relaxed rijden. Helaas verpestte een vrouw voor mij dat, toen ze dacht tegen een vrachtwagen te gaan rijden en compleet in een slip terecht kwam. Ze draaide vlak voor onze auto langs zo de tegenoverliggende weghelft op. Deze vrouw had echt een beschermengel mee, want door een wonder miste ze alle tegenligger en slipte terug op het gras tussen de weghelften.
Ok, mijn hart zat dus ongeveer in mijn keel, we waren echt met een haar aan een afgrijselijk ongeluk ontsnapt. De kinderen hadden niet eens iets door!! Iedereen reed wel even wat rustiger na dat avontuur!
De kinderen hebben onderweg 3 films gekeken, het moet toch maar leuk zijn, passagier te zijn!
In Charlotte stopten we bij een Texas Roadhouse restaurant en hadden een erg lekkere maaltijd daar met een heel goede en gastvrije serveerster.
Na het eten zijn we nog een anderhalf uur doorgereden naar Greenville, South Carolina, zo’n 150 mijl van Atlanta. Nu ik niet meer hoefde te rijden genoot ik van de mooie zonsondergang. Een van de plaatsjes hier had een watertoren in de vorm van een gigantische perzik, laat wel zien wat hier het beste groeit! In Greenville hebben we een kamer gehuurd bij de Best Western, waar we met zijn zessen goed inpassen!
Hierna heb ik het stuur overgenomen en zijn we in een keer doorgestoomd naar Charlotte, North Carolina, 300 mijl verder en ongeveer 6 uur rijden totaal. Onderweg was het toneel voornamelijk bos aan beide kanten van de weg, vrij eentonig, hoewel het natuurlijk mooie natuur was. Ik sta altijd weer versteld hoe lang het duurt, voor we Virginia uit zijn! Ongeveer een derde van de hele rit naar Atlanta is nog in Virginia!
We reden eerst naar het zuiden op I-95, de weg die helemaal van Maine naar Miami loopt. Het is een afschuwelijke weg, , met vooral veel vrachtverkeer.
Bij Petersburg, Virginia gingen we verder op I-85. De volgende grote stad was Durham, North Carolina, waar ook de befaamde Duke University ligt. Het deel waar wij doorheen reden was ronduit lelijk te noemen en heel druk!
Na Durham kreeg ik 4 banen en werd het even relaxed rijden. Helaas verpestte een vrouw voor mij dat, toen ze dacht tegen een vrachtwagen te gaan rijden en compleet in een slip terecht kwam. Ze draaide vlak voor onze auto langs zo de tegenoverliggende weghelft op. Deze vrouw had echt een beschermengel mee, want door een wonder miste ze alle tegenligger en slipte terug op het gras tussen de weghelften.
Ok, mijn hart zat dus ongeveer in mijn keel, we waren echt met een haar aan een afgrijselijk ongeluk ontsnapt. De kinderen hadden niet eens iets door!! Iedereen reed wel even wat rustiger na dat avontuur!
De kinderen hebben onderweg 3 films gekeken, het moet toch maar leuk zijn, passagier te zijn!
In Charlotte stopten we bij een Texas Roadhouse restaurant en hadden een erg lekkere maaltijd daar met een heel goede en gastvrije serveerster.
Na het eten zijn we nog een anderhalf uur doorgereden naar Greenville, South Carolina, zo’n 150 mijl van Atlanta. Nu ik niet meer hoefde te rijden genoot ik van de mooie zonsondergang. Een van de plaatsjes hier had een watertoren in de vorm van een gigantische perzik, laat wel zien wat hier het beste groeit! In Greenville hebben we een kamer gehuurd bij de Best Western, waar we met zijn zessen goed inpassen!
0 Comments:
Post a Comment
<< Home